Vergeet niet om op bezoek te gaan. Tip van dr. Anneke van der Plaats

Bij iemand op bezoek gaan of mensen thuis uitnodigen is iets waar op een gegeven moment tegenop wordt gezien. Want iemand met dementie heeft niets te vertellen, is vaak het idee. Een gesprek over gisteren of morgen gaat opeens niet meer. Gisteren is vergeten en over de toekomst nadenken met een beschadig ‘bovenbrein’ is heel lastig.

Sommige mensen vinden het zelfs eng om naar iemand toe te gaan. Te vaak komen familie, vrienden en kennissen maar niet meer op bezoek omdat ze het steeds moeilijker vinden om gesprekken te voeren. Dat is jammer, want mensen met dementie raken zo onnodig in een isolement. En dat beseffen ze helaas feilloos.

Het wegblijven omdat iemand het bezoek even later toch weer vergeten is, is een onterecht excuus. Op het moment dat je er bent wordt er van aandacht en contact genoten, in het hier en nu. Kwaliteit van leven hangt sterk af van al die fijne momenten met familie, vrienden, kennissen en oud-collega’s. Elk mens ervaart meer zin in het leven wanneer er contact is met anderen. Het emotionele brein blijft intact.

Het is dan wel van belang om af te stemmen op wat iemand nog wèl kan, leuk en prettig vindt. Wanneer wij ons aanpassen en iemand met dementie rust en betrokkenheid ervaart, dan is de kans groot dat hij/zij beter gaat functioneren en de omgeving kan verrassen met heldere reacties.
Kennis van de aandoening kan helpen om met meer begrip, gemak en voldoening om te gaan met een familielid of vriend(in) met dementie. Help jezelf of je omgeving door daarover te ‘leren’.

Het komt ook voor dat mensen juist wel op bezoek willen, maar dat de persoon met dementie geen bezoek wil ontvangen. Veel mensen wonen alleen en kunnen angstig en achterdochtig worden. Dan moet je soms een truc verzinnen of iemand ‘verleiden’ om binnen te kunnen komen. 

Hulpverleners krijgen ook met deze uitdaging te maken. Dat is lastig. Ik ken een mooi voorbeeld van een vrouw die een wijkverpleegkundige niet wilde binnenlaten. In plaats van aan de voordeur ‘aan te dringen’ ging hij in de tuin achter het huis op een bankje zitten. Met zijn rug naar de woonkamer. De vrouw zag dat en werd nieuwgierig en nodigde hem uit om binnen te komen.

Geef dus nooit op!

Opgetekend door Jacqueline Rempt tijdens een interview met dr. Anneke van der Plaats.

Dr. Anneke van der Plaats is sociaal geriater en co-auteur van:
De wondere wereld van dementie
Het demente brein. Omgaan met probleemgedrag.
Meer kwaliteit van leven. Integratieve persoonsgerichte dementiezorg.
De dag door met dementie