'Nieuwe woning? Meneer, ik woon hier al veertig jaar!'

Bron: Algemeen Dagblad 23-12-2015 | Door Maja Landeweer

De Haagse verhuizer Donny Zwennes heeft zich toegelegd op één doelgroep: demente ouderen. Om te voorkomen dat die de kluts kwijtraken als ze naar het verpleeghuis moeten, heeft hij een kunstje bedacht: hij bouwt de oude woning in het verpleeghuis gewoon na. "Ze hebben niet eens door dat ze verhuisd zijn.''
 

Mensen weten dondersgoed dat dat ene schilderij boven het bed hing
Donny Zwennes

 
Hij maakt het geregeld mee. Dan komt hij na de verhuizing nog even langs met de vraag hoe de nieuwe woning bevalt en dat de bewoner dan terugkaatst: ,,Nieuwe woning? Ik woon hier al veertig jaar, meneer.'' Donny Zwennes (34) glundert. Dan heeft hij zijn werk dus goed gedaan. Want Zwennes, een stoere, opgewekte dertiger, is geen gewone verhuizer. In zijn beschaafde foldertje - nergens schreeuwerige kleuren - staan de diensten van Zwennes Totaal Service omschreven als 'Ontruimingen en verhuizingen op een persoonlijke wijze'. Die 'persoonlijke wijze', daar draait het om. 

Dupliceren 

Bij het Haagse bedrijf is verhuizen geen kwestie van doosjes verplaatsen. De service reikt verder. Véél verder. Zwennes verhuist de spullen niet alleen, hij zet ze in de nieuwe woning ook weer op de juiste plek. Precies zoals in de oude woning. 'Dupliceren' noemt hij dat. Daarbij staat niet voorop welke opstelling de beste is in deze ruimte. 

Nee, het gaat om een zo exact mogelijke kopie van het oude interieur in de nieuwe ruimte. ,,Er zijn mensen die al veertig jaar in hetzelfde huis wonen en al veertig jaar dat ene schilderijtje links boven de tv zien. Dan moet je dat niet omwisselen met het schilderij in de slaapkamer, ook al past dat beter in het nieuwe huis. Bij Alzheimerpatiënten werkt het korte termijn-geheugen niet goed meer. Maar mensen weten dondersgoed dat dat ene schilderij boven het bed hing.''

Wij zijn de enigen die dit doen, ik merk dat hier heel veel behoefte aan is
Donny Zwennes

Ingrijpend 

Een verhuizing naar een zorgflat of een verpleeghuis is ingrijpend. Maar keren mensen terug in hetzelfde interieur, dan zijn ze veel sneller gewend en minder van slag, weet Zwennes. Dat dupliceren is een vak apart. Goed kijken en goed luisteren, dáár draait het om. Zwennes komt langs en loopt met de klant door de woning. Hij registreert alles. Hij maakt foto's van de vaasjes op het dressoir en van de indeling van de boekenkast. Hij stelt vragen en luistert naar verhalen over die lamp, over dat schilderij. 

Zo ontdekt hij welke spullen de grootste emotionele waarde hebben. Want vaak, niet altijd, gaat de verhuizing van groot naar klein. Dus niet alles kan mee. De verhuizer laat foto's zien. Een eikenhouten vitrinekastje, van onder tot boven volgestouwd met snuisterijen: Delfts blauwe borden, glaswerk, een collectie vingerhoedjes en sieraden. Op andere foto's is een medewerkster van Zwennes Totaal Service te zien. Met de grootste precisie plaatst ze alles precies zo terug als het stond. Elk zoutvaatje. Elk kommetje.

Maar het werk heeft ook een andere kant. De verhuizer stuit soms op schrijnende toestanden. ,,Ik kwam bij mensen die zaten te wachten op de bitterballen. We zitten hier al twee uur, zeiden ze, maar het is nóg niet klaar. Stond de oven helemaal niet aan!''

,,Soms'', vervolgt hij, ,,moet ik de woning laten desinfecteren. Ontlasting in hoogpolig tapijt is niet goed voor de gezondheid. Of we moeten veertig kuub puin afvoeren. Het werk van een dwangmatige verzamelaar.''

Geen rouwdouwer

Hoe je omgaat met (demente) ouderen, daar moet je 'feeling' voor hebben, zegt Zwennes. Je moet geen 'rouwdouwer' zijn. ,,Je moet deze mensen secuur, rustig en respectvol tegemoet treden. En begrijpen dat ouderen vaak heel erg gehecht zijn aan hun spullen. Ik begin bijvoorbeeld bij de logeerkamer. Vervolgens gaat de deur op slot, zodat de bewoners niet zien dat de spullen weg zijn.''

Door het werk van zijn vader, die een geluidsbedrijf had, kwam de Hagenaar al jong in aanraking met ouderen. ,,Het eerste Alzheimercafé (ontmoetingsplek voor Alzheimerpatiënten en hun naasten, red.) werd achttien jaar geleden opgericht in Den Haag. Mijn vader werd gevraagd om het geluid te doen. Via hem hoorde ik welke problemen er speelden als iemand niet meer thuis kan wonen. Bij de dementerenden zelf, maar vooral ook bij de naasten. Ze zijn 24 uur per dag in touw en zitten met tal van vragen: wie gaan we inschakelen, wat doen we met de oude woning?''

Zijn klanten zijn Wassenaarse villabewoners, maar ook minder bemiddelde Hagenaars doen een beroep op zijn service. "We doen nu een tweekamerwoninkje van iemand die leeft van een wao'tje. Wij zijn er voor iedereen.''

Levensgevaarlijk

Behalve dementerenden verhuist Zwennes ook ouderen met fysieke beperkingen. Hij maakt de nieuwe woning drempelvrij en gaat er zonodig met een ergotherapeut doorheen. ,,We kijken naar de veiligheid. Als je snel valt, is een glazen tafel levensgevaarlijk.''

Zwennes zegde zijn baan als voorlichter bij de Kamer van Koophandel op om Zwennes Totaal Service op te richten, dat nu een jaar draait. Het bleek 'een gat in de markt'. ,,Wij zijn de enigen die dit doen. Ik merk dat hier heel veel behoefte aan is.'' Vaak vragen mensen hem wat een jonge vent als hij heeft met ouderen. Die raken hem, zegt hij dan. 

Met jonge mensen heeft hij niet zoveel. ,,Jongeren hebben vaak weinig respect voor anderen. Ze zijn heel geldbewust en alles moet snel, snel, snel. Ik wil echt alleen met ouderen werken. Dit werk geeft veel voldoening. Mijn klanten verhuizen niet zomaar. Thuis gaat het niet meer. Dan is het mooi om te zien dat er hulp komt.''