-
Slimme leefcirkels geven mensen met dementie vrijheid
(Bron: Zorgkaartnederland.nl)
Bewoners van een woonzorgcentrum die gaan dementeren willen vaak niet verhuizen naar een gesloten afdeling. Dat hoeft ook niet, vinden de bedenkers van het project Leefcirkels van Stichting tanteLouise-Vivensis.
In het kort komt het project op het volgende neer: de bewoner draagt een polsbandje dat een signaal uitzendt waardoor sommige deuren en hekken opengaan en andere deuren juist gesloten blijven. Er worden leefcirkels gecreëerd, waarbinnen de bewoner zich vrij kan bewegen. “Alleen de deur van de eigen woning gaat open zodat mensen niet de woning van een andere bewoner binnengaan en in diens spullen rommelen. Ook stopt de lift altijd op de juiste verdieping zodat mensen niet verdwalen”, zegt Van Wijnen, interim manager thuiszorg bij Stichting tanteLouise-Vivensis.
In dat laatste geval wordt de hulp van vrijwilligers ingeschakeld. “Dit zijn mensen uit de buurt die zich na een voorlichtingsbijeenkomst zich als ‘buddy’ hebben opgegeven. Denk bijvoorbeeld aan winkeliers en buren van het woonzorgcomplex. De inzet van vrijwilligers maakt dit project zo uniek”, legt Van Wijnen uit. De vrijwilligers krijgen op hun telefoon een soort Amber-Alert, met een foto van de dwalende bewoner en het verzoek naar hem uit te kijken, op te vangen en het woonzorgcentrum te waarschuwen.
Woonzorgcentrum Vissershaven in Bergen op Zoom test momenteel naar volle tevredenheid het project leefcirkels. De vrijwilligers zijn nog niet vaak in actie gekomen. Teamleider Ilse Bolier van Vissershaven: “Het systeem werkt zo goed, dat we bewoners bijna altijd kunnen opvangen voordat zij het terrein verlaten.” De vrijwilligers, zoals Rosita de Bok, staan evengoed klaar. “Omdat we buren zijn, is het voor mij heel logisch om dit te doen,” zegt De Bok. “We komen hier toch al vaak, omdat mijn dochter het leuk vindt om op vrijdagmiddag naar de dagbesteding van de bewoners te gaan.”
In 2014 won het project leefcirkels de ‘meer dan handen’ vrijwilligersprijs.
Bewoners van een woonzorgcentrum die gaan dementeren willen vaak niet verhuizen naar een gesloten afdeling. Dat hoeft ook niet, vinden de bedenkers van het project Leefcirkels van Stichting tanteLouise-Vivensis.In het kort komt het project op het volgende neer: de bewoner draagt een polsbandje dat een signaal uitzendt waardoor sommige deuren en hekken opengaan en andere deuren juist gesloten blijven. Er worden leefcirkels gecreëerd, waarbinnen de bewoner zich vrij kan bewegen. “Alleen de deur van de eigen woning gaat open zodat mensen niet de woning van een andere bewoner binnengaan en in diens spullen rommelen. Ook stopt de lift altijd op de juiste verdieping zodat mensen niet verdwalen”, zegt Van Wijnen, interim manager thuiszorg bij Stichting tanteLouise-Vivensis.
Appje
Als een bewoner onverhoopt toch buiten zijn veilige leefcirkel komt, gaat op de telefoon van de verzorgende een alarm af. Zij hebben daar een speciaal appje voor, dat een melding geeft waar de bewoner is. Omdat de leefcirkel niet beperkt hoeft te zijn tot de muren van het woonzorgcentrum, kan dat ook buiten zijn. In de tuin. Op straat. Of in de wijk.In dat laatste geval wordt de hulp van vrijwilligers ingeschakeld. “Dit zijn mensen uit de buurt die zich na een voorlichtingsbijeenkomst zich als ‘buddy’ hebben opgegeven. Denk bijvoorbeeld aan winkeliers en buren van het woonzorgcomplex. De inzet van vrijwilligers maakt dit project zo uniek”, legt Van Wijnen uit. De vrijwilligers krijgen op hun telefoon een soort Amber-Alert, met een foto van de dwalende bewoner en het verzoek naar hem uit te kijken, op te vangen en het woonzorgcentrum te waarschuwen.
Woonzorgcentrum Vissershaven in Bergen op Zoom test momenteel naar volle tevredenheid het project leefcirkels. De vrijwilligers zijn nog niet vaak in actie gekomen. Teamleider Ilse Bolier van Vissershaven: “Het systeem werkt zo goed, dat we bewoners bijna altijd kunnen opvangen voordat zij het terrein verlaten.” De vrijwilligers, zoals Rosita de Bok, staan evengoed klaar. “Omdat we buren zijn, is het voor mij heel logisch om dit te doen,” zegt De Bok. “We komen hier toch al vaak, omdat mijn dochter het leuk vindt om op vrijdagmiddag naar de dagbesteding van de bewoners te gaan.”
Track en trace
Bewoners die zich nog goed kunnen redden, hoeven zich niet te beperken tot de tuin. Zoals meneer Vermannen, die graag iedere dag een flinke wandeling door het dorp maakt. “Omdat de bewoners ook een gps tracker op hun kleding dragen, weten we altijd waar hij is,” zegt Bolier. “Als hij te lang wegblijft, zoeken we hem met de ‘track en trace’ op. Als het nodig is, haalt iemand hem op. Je ziet het niet aan meneer, maar hij is al wel dementerend. Zijn kinderen vinden het dan ook heel fijn te weten dat hij op deze manier wel vrijheid heeft, maar toch een beetje in de gaten gehouden wordt.”In 2014 won het project leefcirkels de ‘meer dan handen’ vrijwilligersprijs.
